Αιματηρό Ρέκβιεμ για τον Ελληνικό σιδηρόδρομο

Άρθρο στο TheOpinion του Φίλιππου Γκανούλη, Περιφερειακού Συμβούλου Κεντρικής Μακεδονίας και επικεφαλής της παράταξης “Οικολογία-Πράσινη Λύση”.

Η χώρα μας είναι με βεβαιότητα το μοναδικό μέρος στον Δυτικό κόσμο όπου επιτρεπόταν ένα τρένο να κινείται με ταχύτητες της τάξης των 160 χιλιομέτρων, και παράλληλα η διαχείριση της κυκλοφορίας να γίνεται χειροκίνητα, χωρίς αυτοματοποιημένες δικλείδες ασφαλείας. Το ατύχημα των Τεμπών και ο βαρύς φόρος αίματος που το συνοδεύει δεν έχει προηγούμενο στην χώρα μας, και αποτελεί το τρίτο θανατηφόρο ατύχημα όλων των εποχών στους σιδηρόδρομους της Ευρώπης.

Οι ευθύνες για αυτόν τον όλεθρο είναι πολύ συγκεκριμένες και διαχέονται σε βάθος δεκαετιών, όπου διάφοροι «υπεύθυνοι» σε θέσεις ευθύνης κάναν πως δεν καταλαβαίνουν το πρόβλημα για διάφορους λόγους: πολιτικούς, διαπλοκής, γραφειοκρατίας, βολέματος ή ξεκάθαρης ανικανότητας. Η χώρα μας δαπάνησε πάνω από 500 εκατομμύρια ευρώ σε συστήματα σηματοδότησης και τηλεδιοίκησης που δεν λειτούργησαν ποτέ στην ολότητα τους, καθιστώντας αδύνατη την εγκατάσταση αυτοματισμών, οι οποίοι θα ελαχιστοποιούσαν την συμμετοχή του ανθρώπινου παράγοντα σε ζητήματα ελέγχου κυκλοφορίας των γραμμών. Και μαζί του και το «ανθρώπινο λάθος», μια ανεπίτρεπτη δικαιολογία που προβάλλεται σήμερα από τους κυβερνόντες όταν η σιδηροδρομική υποδομή έχει υποβαθμιστεί σε τέτοιο βαθμό και το λεγόμενο επιτελικό κράτος έχει θαφτεί στα φλεγόμενα συντρίμμια των Τεμπών.

Είναι γεγονός πως ο ΟΣΕ και η ΕΡΓΟΣΕ εκτέλεσαν πάνω από είκοσι συμβάσεις που αφορούσαν την εγκατάσταση και τη συντήρηση συστημάτων σηματοδότησης και τηλεδιοίκησης, όμως η υποδομή αυτή δεν λειτούργησε ποτέ στην ολότητα της, ενώ βανδαλίστηκε επανειλημμένως κατά την διάρκεια της οικονομικής κρίσης, χωρίς να επιδιορθωθεί ή να συντηρηθεί. Έτσι υπό το βάρος της αδιαφορίας των «υπευθύνων» ο σιδηρόδρομος παρέμεινε κολλημένος στον προηγούμενο αιώνα, πετώντας στα αζήτητα και τους κόπους του ελληνικού λαού, πάνω από 500 εκατομμύρια Ευρώ. Στην πραγματικότητα μέσα σε ένα τέτοιο σκηνικό ο βαρύς φόρος αίματος των Τεμπών ήταν πάντα προδιαγεγραμμένος.

Η Ελληνική πολιτεία κατάφερε μέσω των ολέθριων επιλογών της να υποβαθμίσει ένα μέσο μεταφοράς με τεράστια πλεονεκτήματα στην σύγχρονη εποχή. Ένα μέσο με τεράστια περιβαλλοντικά οφέλη μιας και παρουσιάζει σημαντικά μικρότερες εκπομπές από το αυτοκίνητο και το αεροπλάνο. Ένα μέσο οικονομικό για μικρές ως μέσες αποστάσεις, ένα μέσο ασφαλές στην θεωρία μιας και η πιθανότητα θανατηφόρου ατυχήματος είναι περίπου η μισή από αυτή των λεωφορείων.

Μετά από τον όλεθρο των Τεμπών είναι γεγονός πως το επιβατικό κοινό θα αργήσει να εμπιστευτεί ξανά το τρένο, όχι πως το είχε ήδη σε υψηλή εκτίμηση λόγων των διαρκών καθυστερήσεων που παρουσιάζουν σήμερα τα δρομολόγια του. Η εμπιστοσύνη στον Ελληνικό σιδηρόδρομο θα απαιτήσει ολοκληρωτική αλλαγή πολιτικής, με άμεση αναβάθμιση των υποδομών, με διαφάνεια και λογοδοσία. Δεν υπάρχει επικοινωνιακός τρόπος διαφυγής από την δραματική κατάσταση του σήμερα, δεν υπάρχει καμία δημοσιοσχεσίτικη καμπάνια δακρύων και σκυθρωπών εκφράσεων που θα φέρει πίσω τα αθώα παιδιά που χάθηκαν τόσο άδικα. Να απαιτήσουμε δυναμικά από την πολιτεία μας αυτό που μας αξίζει, έναν βιώσιμο σιδηρόδρομο από τον οποίο δεν θα βγαίνουμε ζωντανοί από τύχη.

Πηγή άρθρου και εικόνας: https://www.theopinion.gr/opinions/aimatiro-rekviem-gia-ton-elliniko-sidirodromo-i-anastasi-toy-apaitei-sovares-politikes/?fbclid=IwAR2nTNucUlTWKi4RRA8f05RZ36E_D6RpeKanq3ZSXjok4CN4U_TLY4WtJx4